Door de fundamentele natuurwetten, zoals de zwaartekracht of de wrijving, uit te dagen, en door de explosieve alchemie te beheersen, ensceneert Roman Signer ervaringen waarin hij vaak zelf de acteur is. Zo zit de kunstenaar in ‘Chaise de bureau’ (2006) op een draaistoel en houdt hij in beide handen vuurwerk vast, dat gelijktijdig wordt afgestoken. Door de explosieve kracht draait de stoel meermaals rond haar as, vooraleer opnieuw stil te komen te staan. De kunstenaar draagt een veiligheidsbril en noteert zijn korte en eenvoudige performance op een erg precieze tijdslijn, tussen een voorbereid begin, een explosief hoogtepunt, een rechtstreekse impact, en een resultaat dat soms door een afdruk wordt geïllustreerd.
De zeventigjarige kunstenaar krijgt er niet genoeg van om die ervaringen te herbeginnen, waarin hij trouwens niet noodzakelijkerwijs aanwezig moet zijn, zelfs als zijn aanwezigheid onmiskenbaar blijft, gezien de perfecte voorbereiding van wat er gaat gebeuren. In ‘56 Kleine Helikopters’ staan 56 speelgoedhelikoptertjes zorgvuldig in een vierkant op de grond van een tentoonstellingsruimte opgesteld. De kunstenaar zet ze gelijktijdig in beweging. Zoals vreemde insecten gonzen ze in de ruimte, botsen ze tegen elkaar, en tegen de muren en het plafond. Het einde is noodgedwongen voorbeschikt door een chemisch fenomeen. Doordat de batterijen opraken, liggen alle helikopters onbeweeglijk op de grond verspreid, zoals na een gevecht op een onbeduidend slagveld.
