In haar foto’s, video’s en tekeningen toont Anne Daems de specifieke kenmerken van het alledaagse leven, kwaliteiten van die onopvallende gebeurtenissen die op het eerste gezicht totaal onbelangrijk lijken. De kunstenares verzamelt alle details over een bepaald onderwerp, meestal een persoon, om verslag uit te brengen van zijn microkosmos. Paradoxaal genoeg ligt het opzienbare karakter van haar werk net in het non-spectaculaire aspect. Niets is hier belangrijk, en toch blijkt alles zo te zijn, op betekenisvolle en mysterieuze wijze.
‘Des femmes de Miami. Quelques voitures. Quelques maris’. Zuinige, maar tegelijk perfecte titel.
‘Hoe weten de mensen zich te redden in de wereld, met hen in de wereld? Dat zou een van de startpunten, stellingnamen kunnen zijn om het werk van Anne Daems te vatten. Een waanzinnige ambitie, die zich nochtans slechts uitdrukt, en dit is geen paradox, in het minuscule, de vlotheid, de scherpzinnigheid. Zoals een gewetensvolle etnografe berust haar werk op details. Anne Daems wordt meegevoerd door de uiterste nauwkeurigheid van een draad die men voortdurend op de uitkijk ziet staan, gevoelig voor het geringste menselijke geruis. Zo legt de kunstenares de gebaren, houdingen, plaatsen vast die soms verzadigd zijn door de duizend interacties die er zich vormen. En zo fotografeert, filmt of tekent ze veel meer dan mensen. Die zijn altijd aanwezig in haar beelden, en zijn onderweg, bezet, bezig met dingen. Er duikt geen enkele figuur op uit een context. Een context. Een situatie, een kluchtje, een kleine greep uit het leven, soms wreed, welwillend geleverd, en - zo veronderstel ik - met een bepaalde tederheid. In een gesprek tussen Dan Graham en Anne Daems, zegt ze zich niet te interesseren voor de eigenlijke fotografietechniek. Die toegegeven nonchalance betekent niet dat ze niet uiterst nauwkeurig met haar beelden te werk gaat.’
(Tekst van Benoit Dusart, in Flux News).
