Pieter Geenen studeerde eerst fotografie en die oorspronkelijke relatie met het statische beeld heeft zeker invloed gehad op zijn manier om de video te benaderen.
In een tijdperk waar de snelheid en de almaar snellere wijzigingen onze verhouding tot de tijd bepalen, keert Pieter Geenen terug naar de subtiliteit van de traagheid en, per transitiviteit, naar de grens tussen stilstaand en bewegend beeld. die uiterst nauw kan zijn.
In zijn video ‘Nocturne’ toont Pieter Geenen ons de kust van het Italiaanse eiland Lampedusa, in de Middellandse Zee, werkelijk ontdaan van alles. Gedurende anderhalf uur ziet de toeschouwer niets anders dan enkele lichten, die eerst niet veel goeds lijken te beloven, maar die zachtjes neerslaan en een schilderachtig zwart-witmarinelandschap vormen. De film doet beroep op de materie zelf van het beeld, in het licht dat de duisternis doordringt, en staat zowel boven het plechtstatige als het spectaculaire. ‘Nocturne’ is een zuivere opname, het duistere en eenvoudige cinemaspoor van de droom van ellendige en ongelukkige mensen, die het wagen om te proberen binnen te dringen in de vesting Europa, op zoek naar zachte vruchten van een continent met rijkdommen. Ontoegankelijk en dromerig, is de voorstelling van dit begeerde landschap tegelijk politiek en meditatief.
‘Ik verken en benadruk de subtiele en verborgen kenmerken van het landschap. Ik probeer om de complexiteit van een bepaalde geopolitieke en -sociale werkelijkheid te vertalen in een reflectie over het landschap, dat men ‘onschuldig’ noemt, maar dat nochtans betekenis verspreidt. Ik ben geïnteresseerd in de overtuigende en suggestieve kwaliteiten van het landschap. Hoe wordt een landschap gecodificeerd en hoe verhoudt de mens zich ertoe?’
De stille en onverstoorde onbeweeglijkheid van zijn video’s nodigt de toeschouwer uit om te luisteren en kijken naar een moment dat tegelijk intens, intiem, vervreemdend en beschouwend is.
