Deze Duitse regisseur van Tsjechische afkomst maakt strenge en militante cinema, die sinds het einde van de jaren zestig dezelfde esthetische en politieke vragen is blijven uitdiepen. Als docent heeft hij ook diverse theoretische cinematografische werken geschreven. In zijn oeuvre denkt de kunstenaar na over de filmapparatuur, meer bepaald de productie- of controleapparaten van het beeld. Zijn werk onderzoekt gedeeltelijk de convergenties tussen de oorlog, de economie en de politiek binnen het sociale domein. Het schetst een audiovisuele geschiedenis van de (post)industriële beschaving en haar technieken. Het zet de potentiële driften ervan in de verf. Zijn werk is geëngageerd en slingert echter ook heen en weer tussen het poëtische en het denken, tussen spel en ernst, tussen fictie en documentatie.
In de installatie ‘Immersion’ herbeleeft een Amerikaanse soldaat, die door een psycholoog met behulp van de virtuele simulatie wordt ‘behandeld’, de gebeurtenissen van een verkenningsmissie tijdens de Oorlog in Irak, waarbij hij een fout beging, en zijn medesoldaat omkwam. Harun Farocki onderzoekt hier de militaire producten en methoden van (her)conditionering. Zoals gewoonlijk speelt de kunstenaar met de open montagemogelijkheden en brengt hij de toeschouwer ertoe om de interpretatieve inhoud van zijn voorstel over te nemen.
