Via een reflectie over de architectuur stelt de beeldende kunstenaar Wesley Meuris onze culturele normen en automatismen in vraag. Aanvankelijk aan de hand van tekeningen, vervolgens maquettes en voortaan ‘omgevingssculpturen’ op ware grootte, beeldt hij gebouwen uit, reflecties over standaardomgevingen, zoals toiletten, zwembaden of sportterreinen. Sinds 2004 is zijn werk gebaseerd op een persoonlijk systeem van indeling van de dierenhabitat in de dierentuinen. Zijn ‘Zoological Classification’ is een inventaris van modellen waarin alle dieren in verbinding worden gesteld met de specifieke wijzen waarop ze in kooien kunnen worden getoond. Zo krijgt elk dier een kooi toegewezen met bepaalde afmetingen, en gemaakt uit de geschikte materialen, met een aangepaste sfeer, bijzondere zorgen en een specifieke relatie met de bezoeker. Die kooien zijn een perfect voorbeeld van het eeuwenoude conflict tussen de natuur en de cultuur, waaraan de kunst niet ontsnapt. In een dierentuin worden de minste handelingen en gebaren van de dieren immers nauwlettend in de gaten gehouden, en tegelijkertijd worden de bewegingen en blikken van de bezoeker geconditioneerd. Die dierenkooien stellen echter ook de architectuur waarin wij leven in vraag: is die volledig onnatuurlijk of beantwoordt die werkelijk aan onze behoeften? Als bepaalde auteurs die kooien beschouwen als een metafoor van de hedendaagse architectuur en haar grenzen, zien anderen er een symbool van het museum in, en van de kijk op de kunst. Net zoals musea, maken dierentuinen immers deel uit van de ‘spektakelmaatschappij’ en de ‘entertainmentindustrie’, waarvoor Wesley Meuris vooral geïnteresseerd is in zijn laatste werken.
