Het oeuvre van de autodidactische fotograaf Patrick Van Roy wordt gekenmerkt door een belangstelling voor de vreemde sfeer en het stellen van vragen over de werkelijkheid. In zijn serie ‘Warning’ toont hij portretten die even geruststellend als onthutsend overkomen. Elk van die portretten is immers samengesteld uit vier beelden - een meisje en drie jongens - die in de titel worden vermeld. Voor Patrick Van Roy is het gezicht een slagveld, een bouwwerk dat moet worden ontworpen, vervaardigd en geïnterpreteerd. Uit zijn bewerkingen komen substituten van perfecte, onpersoonlijke en dubbelzinnige adolescenten voort. Echte foute beelden van een harmonieus tweeslachtig ideaal; van een vergankelijk, paradijselijk of vernietigend geluk. Achter die spookachtige beelden gaat de inworp schuil van de begrippen portret, identiteit, perfectie en verering. Bovendien toont elk van die iconen de littekens van een dodelijke wonde: getuigenissen van een ‘grote ramp gezuiverd van onuitwisbare wonden’?
