Op vijfentwintigjarige leeftijd besluit Martin Schoeller om Duitsland te verlaten om zich in New York te vestigen. Aanvankelijk werkt hij er als assistent van Annie Leibovitz, maar al snel legt hij zich toe op zijn eigen loopbaan. Vanaf 1998 worden zijn portretten in diverse tijdschriften gepubliceerd, waaronder Rolling Stone of Vogue. Sinds 1999 is hij portrettist van de New Yorker, en treedt daarbij in de voetsporen van Richard Avedon. Martin Schoeller fotografeert mediafiguren, maar ook onbekenden, volgens een identieke werkwijze en behandeling voor elkeen. Als fervente aanhanger van de close-up voert hij ingrijpende portretten uit. Hij maakt gebruik van een enscenering zonder omwegen of decorum, zodat hij zich kan concentreren op de blik van zijn onderwerpen. Die kijken frontaal in de lens, en lijken ons bijgevolg anders. Martin Schoeller verdoezelt de imperfecties niet, hij wijst op de tegenstrijdigheden van de hedendaagse iconen, belichaamd door eenvoudige kwetsbare mensen. Volgens die principes heeft hij vrouwelijke bodybuilders gefotografeerd van wie de anatomie en het gelaat volledig tegengesteld zijn.
‘Nadat ik mijn eerste foto had genomen tijdens een bodybuildingwedstrijd, werd ik getroffen door de meerdimensionale complexiteit van dat portretgenre. De tegenstrijdigheden waren zo treffend, zo talrijk en zo opwindend, dat ik me echt verplicht voelde om deze serie buiten de werkingssfeer van elk oordeel te ontwerpen, niet om te prijzen of te veroordelen, zelfs niet om te onthullen, maar eerder om te tonen. […] De voorgestelde atleten zijn niet anders. Ze zijn even kwetsbaar als iedereen die voor een lens poseert.’ (Martin Schoeller)
